Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/143

 Słoneczko na niebie świeciło

90 

I ani jednej chmurki, — cicho
 I lubo jak w raju,
Schowało się gdzieś w sercu licho,
 Jak zwierz w ciemnym gaju.

W raju takim czemuż starym

95 

 Serce posmutniało?
Czy się dawne jakie licho
 W chacie odezwało?
Czy wczorajsze, zadławione,

 Znów się poruszyło?

100 

Czy zaledwie wykluwa się —
 I raj zachmurzyło?
Nie wiem ja, o czem dumają
 Starzy, chyląc sędziwe skronie.

Może się już wybierają

105 

 Do Pana Boga
I myślą: daleka droga?
 Kto to im dobrze zaprzęże konie?
„Kto nam, Naściu, zamknie oczy?

 Kto to nas pochowa?”

110 

— „I ja nie wiem... Dawno to już
 Waży moja głowa,
Aż mi smutno: sami jedni
 Co dzień starzejemy,

A nie wiemy jeszcze, komu

115 

 Dobro przekażemy”.
— „Posłuchajno!... czekaj!... słyszysz?...
 Coś tam za wrotami
Jak dzieciątko płacze!... słyszysz?

 Biegnijmy!...” — „Bóg z nami!”

120 

— „Wszak mówiłem, że coś będzie".
 Razem się zerwali,