Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/147

Oprócz Marka maleńkiego;
 Lecz on nie wie tego,
Dlaczego to najemnica

 Łzami zlewa jego;

230 

Nie wie, za co go tak Hanna
 Pieści w każdej chwili, —
Sama nie zje, nie wypije,
 A jego posili.

Nie wie Marko, jak w kołysce,

235 

 Nieraz o północy,
Gdy on ocknie się, poruszy, —
 Ta zaraz jak z procy
Przyskoczyła, przeżegnała,

 Ukrywa, kołysze;

240 

Z drugiej izby słyszy ona,
 Jak dzieciątko dysze.
Zrana Marko do swej niani
 Rączkami się zrywa,

Niestrudzoną najemnicę

245 

 Mamą już nazywa...
Nie wie Marko... rośnie sobie,
 Dziecina szczęśliwa.

Niemało wody upłynęło,

Niemało i lat już minęło;

250 

I na futor licho zajrzało,
I łez kosztowało niemało.
Babusię Naścię pochowano
I ledwie, ledwie odchuchano

Trochima dziada. Przeminęła

255 

Jednakże bieda — i zasnęła.
I łaska błogosławieństwa Bożego
Powróciła z poza gaju ciemnego
I w dziadowskiej chacie znów odpoczęła.

---