Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/155

A dla wszystkich — czerwonego
 Wina z Carogradu
Wiader ze trzy w beczułeczce

 I kawioru z Donu, —

500 

Wszystko wiezie, nie wie tylko,
 Co się dzieje w domu.

Idzie Marko, nie dba o nic.
 Przyszedł — „Sława Bogu!”

I otwiera butnie wrota,

505 

 I modli się Bogu.
„Czy słyszysz ty, Katarzyno?
 Biegnij na spotkanie.
Przyszedł! przyszedł!... biegnij prędzej

 Niech tu zaraz stanie!

510 

Chwała Tobie, Chryste Jezu!
 Ledwiem doczekała!”
I Ojcze nasz cicho, cicho
 Jak przez sen szeptała.

Stary głaszcze woły siwe

515 

 I jarzma zdejmuje
Wyrzynane, a Katrusia
 W Marka się wpatruje.
„A cóż Hanna, Katarzyno?

 Gdzież to moja głowa?

520 

Czy nie żyje?”
 — „Żyje jeszcze,
Lecz bardzo niezdrowa.
Prędzej, Marku, chodź do chaty,

 Póki się turbuje

525 

Dziad z wołami... Ona dawno
 Ciebie oczekuje”.
Wchodzi Marko mój do chaty
 I stanął u proga...

Aż się przeląkł. Hanna szepce:

530