Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/46

 — „Co, Moskale? Gdzie Moskale?”
 — „Co z tobą, na Boga?”

 — „Gdzie Moskale, gdzie sokoły?”

570 

 — „A tam — ciągną drogą”.
 Poleciała Katarzyna,
 Nawet nic nie wdziała.
 „Ponoś dobrze jej ta Moskwa

 We znaki się dała.

575 

 Nawet w nocy przez sen woła
 Jakiegoś Moskala”.
 Pędzi Katria, przez pnie skacze,
 Marzną bose nogi,

 Aż przybiegła i zziajana

580 

 Stanęła wśród drogi.
 Twarz otarła rękawami,
 Spojrzy, — aż tu do niej
 Nabliża się cały oddział,

 A wszystko na koniach.

585 

 „Boże ty mój! Losie ty mój!”
 (To biegnie, to stanie) —
 A na przedzie starszy jedzie.
 „Iwanie! Kochanie!

 Gdzieżeś bawił ty tak długo?”

590 

 Chwyta za strzemiona,
 A on spojrzał, i ostrogą
 Bodzie swego konia.
 „Czekaj! Czekaj! Czyś zapomniał

 Swoją Katarzynę?

595 

 Nie poznałeś? Spojrzyj tylko,
 Spojrzyj, mój jedyny,
 To ta sama twoja luba
 Katrusia, to ona,

 Co kochała cię tak szczerze —

600 

 Pocóż rwiesz strzemiona!?”
 On ni słowa. Ściągnął konia,