Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/48

 Czy słyszycie? Ojciec syna
 Porzucił zdradziecko,

 Cóż ja teraz z tobą zrobię,

640 

 Moje biedne dziecko?
 Weźcie sobie, żołnierzyki,
 Weźcie to maleństwo,
 Bóg zapłaci, a na niego

 Niech spadnie przekleństwo!

645 

 Rośnij, synu, na śmiech ludziom...”
 I kładzie na drogę.
 „Szukaj ojca, bo ja więcej
 Szukać już nie mogę!”

 Zerwała się jak szalona,

650 

 Do lasu pobiegła.
 Dziecko płacze, a Moskale
 Pojechali dalej.
 Bo co im to! na nieszczęście

 Leśnicy zabrali

655 

 Małe dziecko. Katria bosa
 Po lesie ugania,
 Płacze, prosi i przeklina
 Swojego Iwana.

 Aż przybiegła na polanę,

660 

 Spojrzała dokoła —
 I do jaru, — pośród stawu
 Stanęła i woła:
 „Przyjmij, Boże, moją duszę,

 A ty, wodo, ciało!”

665 

 I skoczyła, aż pod lodem
 Coś zakotłowało.

 Tak znalazła Katarzyna
 To, czego szukała,

 Powiał wiatr i — ani śladu,

  

 Wszędzie przestrzeń biała.