Hollender, Jarosław Iwaszkiewicz, Czesław Jastrzębiec-Kozłowski, Bohdan Łepki, Józef Łobodowski, Włodzimierz Słobodnik i Kazimierz Wierzyński.
Pozatem zamieszczone zostały w liczbie sześciu przekłady autorów już nieżyjących (L. Sowiński, A. J. Gorzałczyński) oraz tych z pośród żyjących, ktérzy przekładali Szewczenkę już dawniej (Z. Wojnarowska, B. Żyranik).
Wybór niniejszy[1] obejmuje niemal połowę spuścizny poetyckiej Szewczenki, mianowicie 101 utworów w 106 przekładach; w tem 100 zostały wykonane specjalnie dla tego wydania. Po raz pierwszy ukazuje się w przekładzie na język polski 48 utworów, w tej liczbie rzeczy o wielkiej wartości ideologicznej, jak np. „Epistoła do rodaków“, „Sen“ 1844 r., „Wielki Loch“, „Neofici“ i inne.
Komentarze i przypiski redaktora dostosowane są do potrzeb czytelnika polskiego, który może napotkać na trudności w zrozumieniu niektórych utworów.
Specjalnie zebrana i po raz pierwszy szczegółowo opracowana bibljografja dotychczasowych przekładów z Szewczenki na język polski jest wynikiem pracy Wł. Doroszenki i B. Łepkiego. Uzupełnił ją i zredagował P. Zajcew przy współpracy I. Dubickiego, B. Romaneńczuka oraz I. Sojki.
Dzięki szczególnej uprzejmości Dyrekcji Muzeum Narodowego w Warszawie książkę tę ozdabia reprodukowany poraź pierwszy minjaturowy portret L. Szewczenki pendzla Karola Schreinzera. Portret ten posiada wielką wartość artystyczną oraz dokumentalną.
- ↑
Z uwagi na to, iż nie wszystkie tłumaczenia są w chwili obecnej w Domenie Publicznej, na Wikiźródłach udostępniono tylko część powyższego wyboru.
