Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/50

 Kto przechodzi — nie omija,

 Dają kobzarzowi

705 

 Chleb, pieniądze, a dziewczęta
 Grosik chłopakowi.
 „Jaki ładny!” — podziwiają,
 „A biedny!... Hej, dała

 Matka brewki, ale szczęścia

710 

 Dać mu nie umiała.”
 Sześciokonny pyszny powóz
 Do Kijowa leci,
 W tym powozie pani z panem,

 A z nimi ich dzieci.

715 

 Staje powóz koło dziadów,
 Chmura kursu siwa
 Podniosła się... Biegnie Iwaś,
 Bo ktoś ręką kiwa

 Przez okienko. Pani pieniądz

720 

 Daje Iwasiowi
 I chwali go, a pan spojrzał
 I odwrócił głowę.
 Odwrócił się, nie chce patrzeć,

 Bo poznał nikczemny

725 

 Po tych brwiach, wspaniałych, czarnych.
 Po tych oczach ciemnych —
 Swego syna. Ale brać go
 Nie myśli.

 „Jak zwiesz się?”

730 

 Pyta pani. „Iwaś” rzecze,
 „Iwaś? Jaki miły!”
 Pojechali... Chmury kurzu
 Iwasia pokryły.

 Przeliczyli biedaczyska,

735 

 Co im ludzie dali,
 Pomodlili się i dalej
 W świat powędrowali.

 1839.

Petersburg.