Ta strona została uwierzytelniona.
Powiedz-że mi, moje dziecie,
Moj kwiecie!
Co téż tobie najmilszego
Na świecie?
— Wyście milsi mi niżeli
Cały świat,
Boście pod sercem nosili
Mnie jak kwiat.
A ileście drzazg po nocach
Spalili?
Dopókiście mnie przy piersiach
Karmili.
Żadnejście, jak Bóg dał, nocy
Nie spali,
Jenoście się na poduszkach
Wspierali.
— Oj, i we łzach, com nad tobą
Wylała,
Jużbyś ty się, miłe dziecie,
Skąpała!
