W przeciągu 2 lat po ostatecznem przeniesieniu zwierzchnictwa nad terytorjami, przyznanemi Belgji na zasadzie niniejszego Traktatu, obywatele niemieccy, mający powyżej lat 18 i stale na tych obszarach przebywający, będą mogli wybrać przynależność niemiecką. Wybór męża skutkuje za żonę, wybór zaś rodziców — za ich dzieci, poniżej lat 18.
Ci, którzy wykonają wyżej przewidziane prawo wyboru, powinni w ciągu następnych 12 miesięcy przenieść swe stałe zamieszkanie do Niemiec.
Będą mogli zatrzymać własność nieruchomą, posiadaną na obszarach, nabytych przez Belgję. Władni będą zabrać ze sobą wszelki majątek ruchomy. Z tego tytułu nie będą obciążeni żadnemi opłatami ani wywozowemi, ani przywozowemi.
Rząd niemiecki przekaże niezwłocznie Rządowi belgijskiemu archiwa, rejestry, plany, tytuły i dokumenty wszelkiego rodzaju, dotyczące zarządu cywilnego, wojskowego, skarbowego, sądowego i innych, a ściągające się do terytorjum, przechodzącego pod zwierzchnictwo Belgji.
Rząd niemiecki zwróci również Rządowi belgijskiemu archiwa i dokumenty wszelkiego rodzaju, zabrane w czasie wojny przez władze niemieckie z belgijskich urzędów publicznych, a w szczególności z Ministerjum Spraw Zagranicznych w Brukseli.
Istota i stosunek ciężarów finansowych Niemiec i Prus, które poniesie Belgja z tytułu cesji terytorjalnych na jej rzecz, będą ustalone zgodnie z art. 254 i 256 Części IX-ej niniejszego Traktatu (Przepisy finansowe).
Niemcy zrzekają się względem W. Ks. Luksemburskiego wszelkich korzyści, przewidzianych na ich rzecz w Traktatach z dn. 8 lutego 1842, 2 kwietnia 1847,
