Niemcy zrzekają się na korzyść Głównych Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych wszelkich praw i tytułów do swych posiadłości zamorskich.
Wszelkie prawa własności ruchomej i nieruchomej, przysługujące na powyższych terytorjach Rzeszy Niemieckiej, lub któremu z Państw niemieckich, przejdą na Rząd, mający władzę nad danem terytorjum, na warunkach ustalonych w artykule 257 Części IX (Przepisy finansowe) niniejszego Traktatu. O ileby powstały kwestje co do rodzaju tych praw, wówczas rozsądzą je samodzielnie i ostatecznie sądy miejscowe.
Postanowienia Działu I i IV Części X (Przepisy ekonomiczne) niniejszego Traktatu będą miały zastosowanie do tych terytorjów, bez względu na formę rządów dla nich przyjętą.
Rząd wykonywujący władzę na rzeczonych terytorjach będzie mógł powziąć postanowienia, jakie uzna za konieczne, w sprawach powrotu do kraju obywateli niemieckich, tamże przebywających oraz warunków, na których obywatele niemieccy pochodzenia europejskiego będą lub nie będą upoważnieni do mieszkania tamże, posiadania własności, prowadzenia handlu lub wykonywania czynności swego zawodu.
Postanowienia artykułu 260 Części IX (Przepisy finansowe) niniejszego Traktatu zastosowane zostaną do konwencji zawartych z obywatelami niemieckimi w sprawie wykonywania robót publicznych i ciągnięcia z nich korzyści w niemieckich posiadłościach zamorskich oraz do podkoncesji lub kontraktów, zawartych z rzeczonymi obywatelami na zasadzie owych konwencji.
