Wszelkie traktaty, porozumienia, układy lub kontrakty, zawarte przez Niemcy z Egiptem, uważa się za zniesione z dniem 4 sierpnia 1914.
W żadnym wypadku Niemcy nie mogą się powoływać na powyższe akty, i zobowiązują się nie uczestniczyć pod żadną postacią w układach, któreby się toczyły co do Egiptu między Wielką Brytanją oraz innemi Mocarstwami.
Zanim uzyska moc obowiązującą egipska ustawa o organizacji sądowej, ustanawiająca trybunały całkowitej jurysdykcji, dekrety J. Wysokości Sułtana powierzą jurysdykcję nad niemieckimi obywatelami oraz własnością trybunałom konsularnym Brytanji.
Rząd egipski będzie miał zupełną swobodę działania przy regulowaniu statutu oraz warunków osiedlania się w Egipcie obywateli niemieckich.
Niemcy wyrażają swą zgodę na zniesienie dekretu, wydanego 28 listopada 1904 przez Jego Wysokość Khedywa w sprawie Komisji długu publicznego Egiptu, względnie na zmianę tego dekretu, którąby rząd egipski uważał za pożądaną.
Niemcy, oile to ich dotyczy, zgadzają się na przeniesienie na Rząd J. M. Monarchy Brytanji władzy, przekazanej Jego Cesarskiej Mości Sułtanowi przez konwencję, podpisaną w Konstantynopolu 29 października 1888 r. co do wolnej żeglugi w Kanale Sueskim.
Niemcy zrzekają się wszelkiego udziału w egipskiej Radzie sanitarnej, morskiej i kwarantannowej i godzą się, oile to ich dotyczy, na przeniesienie kompetencji tejże Rady na władze egipskie.
Wszelki majątek i wszelka własność Rzeszy i Państw niemieckich w Egipcie przechodzą z samego prawa, bez żadnego odszkodowania na Rząd egipski.
