Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone żądają, a Niemcy się zgadzają na to, żeby Niemcy dla częściowego zadośćuczynienia swych zobowiązań, ustalonych w niniejszej Części, użyły w sposób poniżej określony wszystkich swoich zasobów gospodarczych bezpośrednio na materjalną odbudowę tych okręgów Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, które uległy najazdowi i to w rozmiarach, jakie określą te Mocarstwa.
Rządy Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych przedstawią Komisji odszkodowań spisy obejmujące:
a) Inwentarz żywy, maszyny, narzędzia pomocnicze, obrabiarki i wszelkie podobne przedmioty o charakterze handlowym, które zostały zajęte, zużyte lub zniszczone przez Niemcy albo zniszczone na skutek bezpośredni operacji wojennych, a co do których Rządy te, dla zaspokojenia swoich natychmiastowych i pilnych potrzeb, chcą, aby je zastąpiono przez inwentarz lub artykuły tej samej natury, znajdujące się na terytorjum niemieckim w dacie uprawomocnienia się niniejszego Traktatu;
b) Materjały potrzebne do odbudowy (kamień, cegły, cegły ogniotrwałe, dachówki, budulec, szyby okienne, stal, wapno, cement i t. d.) maszyny, aparaty do ogrzewania, meble i wszelkie inne artykuły, mające charakter handlowy, co do których wymienione Rządy zechcą, aby je wyprodukowano w Niemczech i dostarczono im dla odbudowy okolic, które uległy najazdowi.
Spisy, dotyczące artykułów wymienionych powyżej w § 2 a), będą dostarczone w ciągu 60 dni od uprawomocnienia się niniejszego Traktatu.
Spisy dotyczące przedmiotów wymienionych powyżej w § 2 b), będą dostarczone nie później jak 31 grudnia 1919 r.
Spisy mają zawierać wszystkie szczegóły, spotykane w umowach handlowych o te przedmioty, zawierać też będą wyszczególnienie terminu dostawy (termin ten nie powinien przekraczać 4 lat oraz jej miejsca, ale nie powinny zawierać ani ceny, ani oszacowania, które ustali Komisja, jak to jest powiedziane poniżej.
