Strona:Traktat Wersalski.djvu/160

Ta strona została uwierzytelniona.
ARTYKUŁ 261.

Niemcy zobowiązują się wydać Mocarstwom sprzymierzonym i stowarzyszonym wszystkie wierzytelności przypadające im od Austrji, Węgier, Bułgarji i Turcji, w szczególności te, które powstały lub powstaną w wykonaniu zawartych ze wspomnianemi Mocarstwami podczas wojny zobowiązań.


ARTYKUŁ 262.

Wszelkie zobowiązania Niemiec co do wypłat w monecie w wykonaniu niniejszego Traktatu, opiewające w markach złotych, mają być, podług wyboru wierzycieli, płacone w funtach sterlingach, płatnych w Londynie, w dolarach złotych Stanów Zjednoczonych, płatnych w Nowym Jorku, we frankach złotych, płatnych w Paryżu i w lirach złotych, płatnych w Rzymie.
Dla wykonania niniejszego Artykułu, wymienione wyżej monety złote mają odpowiadać wadze i lidze, ustawowo przepisanym dla każdej z nich w dniu 1 stycznia 1914 r.


ARTYKUŁ 263.

Niemcy zapewniają Rządowi brazylijskiemu zwrot wszelkich sum, złożonych w banku Bleichroedera w Berlinie, a pochodzących ze sprzedaży zapasów kawy, należących do Stanu Sao-Paulo w portach Hamburga, Bremy, Antwerpji i Tryestu, a to wraz z procentami w wysokości lub w wysokościach, które zostały umówione. Ponieważ Niemcy sprzeciwiły się przekazaniu omawianych sum w czasie właściwym Stanowi Sao-Paulo, gwarantują również, że wypłata będzie dokonana podług kursu marki w dniu złożenia depozytu.