nych i stowarzyszonych, nie będą mogły przekraczać wysokości opłat najkorzystniejszych, które były stosowane przy wwozie do Niemiec w dniu 31 lipca 1914 roku.
To postanowienie będzie w dalszym ciągu stosowane także przez drugi okres 30 miesięcy po upływie pierwszych sześciu, wyłącznie tylko co do tych produktów, które są objęte pierwszą kategorją działu A) niemieckiej taryfy celnej z 25 grudnia 1902 r., a które w dniu 31 lipca 1914 r. korzystały z taryf konwencjonalnych na mocy traktatów, zawartych z Mocarstwami sprzymierzonemi lub stowarzyszonemi, nadto z dodaniem wszelkiego rodzaju win i olejów roślinnych, jedwabiu sztucznego, wełny mytej lub odtłuszczonej, niezależnie od tego, czy towary te były lub nie były przedmiotem specjalnych konwencji przed 31 lipca 1914 roku.
Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone zastrzegają sobie prawo zastosowania specjalnych postanowień celnych dla terytorjów niemieckich, okupowanych przez wojska tych Mocarstw, w razie gdyby uznały takie zarządzenia za konieczne dla ochrony interesów gospodarczych ludności tych terytorjów, a to tak co do przywozu, jak i wywozu.
Co do rybołówstwa, żeglugi przybrzeżnej i holowania statków — statki i okręty Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych będą tak samo traktowane na wodach terytorjalnych niemieckich, jak okręty i statki narodu najbardziej uprzywilejowanego.
Bez względu na wszelkie zastrzeżenia przeciwne, zawarte w konwencjach, tyczących się rybołówstwa i handlu napojami wyskokowemi na morzu Północnem, Niemcy przystają na to, iż wszystkie prawa kontroli i policji w stosunku do statków rybackich Mocarstw sprzymierzonych będą wykonywane wyłącznie przez statki, należące do tych Mocarstw.
