Każdy Rząd zagwarantuje koszty Urzędu ustanowionego na swem terytorjum, łącznie z pensją personelu.
W razie różnicy zdań pomiędzy dwoma Urzędami w sprawie istnienia długu, albo w sprawie zatargu między nieprzyjacielskim dłużnikiem a wierzycielem lub między Urzędami, spór albo poddany zostanie pod sąd rozjemczy, (oile strony zgodzą się na to na warunkach za wspólnem porozumieniem przez nie ustalonych) albo przesłany będzie przed mięszany Trybunał rozjemczy, przewidziany poniżej w Dziale VI.
Jednak na życzenie Urzędu wierzycielskiego spór może być poddany orzeczeniu Sądów prawa pospolitego w miejscu stałego zamieszkania (domicile) dłużnika.
Sumy przysądzone przez mięszany Trybunał rozjemczy, albo przez sądy prawa pospolitego, albo przez sąd rozjemczy będą ściągane za pośrednictwem Urzędów, tak jak gdyby te sumy uznane były za długi przez Urząd dłużniczy.
Rządy zainteresowane wyznaczają ajenta, którego zadaniem będzie na rachunek swego Urzędu wytaczać powództwo przed mięszanym Trybunałem rozjemczym. Ajent ten sprawuje ogólny nadzór nad pełnomocnikami lub adwokatami obywateli swojego kraju.
Trybunał rozstrzyga na podstawie aktów. Może jednak wysłuchać strony stawiające się osobiście, albo też zastąpione stosownie do ich woli przez pełnomocników dopuszczonych przez obydwa Rządy lub też przez ajenta, o którym powyżej była mowa, a który ma prawo interwencji na równi ze stronami, jak też podjąć na nowo lub popierać żądanie, z którego one zrezygnowały.
Urzędy zainteresowane dostarczą mięszanemu Trybunałowi rozjemczemu wszelkich wiadomości oraz dokumentów, które mieć będą w swojem posiadaniu, tak, żeby mógł prędko wydawać decyzje w sprawach, które mu będą przedłożone.
