Zobowiązania nałożone przez powyższe przepisy pozostaną w mocy do dnia 1 stycznia 1924, chyba że Niemcy przedtem będą dopuszczone do Związku Narodów lub za zgodą Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, będą upełnomocnione do przystąpienia do Konwencji, zawartej między rzeczonemi Mocarstwami w przedmiocie żeglugi powietrznej.
Niemcy zobowiązują się udzielić wolności tranzytu przez swoje terytorjum drogami najdogodniejszemi dla tranzytu międzynarodowego, bądź kolejami, bądź rzekami spławnemi lub kanałami osobom, towarom, okrętom, statkom, pojazdom, wagonom i poczcie, idącym z terytorjów lub kierującym się do terytorjów któregokolwiek z Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, sąsiadujących lub nie; w tym celu dozwolony będzie przejazd przez wody terytorjalne. Osoby, towary, okręty, statki, pojazdy, wagony i poczta nie będą podlegały żadnemu poborowi tranzytowemu, ani żadnej zwłoce lub niepotrzebnym ograniczeniom, pod względem zaś opłat (taxes), udogodnień i pod każdym innym względem traktowane będą w Niemczech tak samo jak niemieckie.
Towary idące tranzytem będą wolne od wszelkich ceł lub innych analogicznych poborów.
Wszelkie opłaty lub pobory obciążające przewóz tranzytem muszą być umiarkowane, przyczem uwzględnione być muszą warunki obrotu. Żadna należność, żadne ułatwienie lub utrudnienie nie powinno być uzależnione pośrednio lub bezpośrednio od charakteru właściciela lub od przynależności państwowej statku lub innego środka przewozu, który byłby lub musiałby być użyty na jakiejkolwiek części przebywanej drogi.
