Strona:Tryumf.djvu/147

 — Fhed! Phoszę cię.
 — Hahaha!
 — A bo to jeden!
 — Pfi, Fhed!
 — Niechże więc i moje chłopcy próbują — może się uda.
 — Fhed, phoszę cię!
 — Ona się stryja wstydzi! Ale duma macierzyńska byłaby pogłaskana, co? Jakby tak cronique scandaleuse.... Co do Zygmusia, to chciałbym go jak najprędzej ożenić i to w Austryi. Naszemu domowi brakuje pokrewieństwa w austryackich sferach. Przy tem co austryacki pani to pan! Co, Pusiu? Princesse, albo comtesse Auersperg? Jaka Hoyosówna, albo Paar? Hę?
 — Ah, jakabym była szczęśliwa!
 — No i karyera gotowa! Po Melce się wiele niespodziewam. Nieładna i niedam tylko dwakroć i sto na wyprawę. Boję się nawet, że gdzie na jakim galicyjskim hrabi skończy.
 — Hm hm...
 — Fhed w ostatnich czasach z polowania na polowanie — rhobi się ghuboskóhny, jak szlachcic.
 — Z polowania na polowanie, ale jak stryj widzi, o dzieciach się nie zapomina
 — Zbudowany jestem, mój drogi, zbudowany — —