Strona:Tryumf.djvu/157

 — Dophawdy nie umiałabym panu podziękować, ale sądzę, że słowa z ust tak pathyahchalnych stahczą panu za podziękowania...
 — Wiesz Fomiu, że nie rozumiem, jak się to mogło stać, że ja dotąd u księstwa Henrykostwa nie byłem...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

....Złocistem winem napełnij czahę —
Evoë Bacche! Uderz w gitahę
i nim się w zimne zamienim woski
odegnaj thoski!...

 — Cóż ty tam deklamujesz, Pusiu?
 — Nic... Tak dziwnie jestem usposobiona —
 — Rozebrało cię?
 — Rhozmahrzyła mnie poezya... Fhed!
 — Co?
 — Fhed...
 — No co?
 — Fhedzie?...
 — No co u dyabła ciężkiego?
 — Pamiętasz?
 — Co?
 — „W taką to noc letnią“ —
 — Świerszcze brzęczały i bąki buczały...
 — Bahbahrzyniec jesteś! „W taką to noc letnią piękna Jessyka“ — —