Strona:Tryumf.djvu/170

sobie życzy, kosztowałaby kraj o sześć milionów koron publicznego grosza więcej.
 — Proszę pana: czy pan radca chce, aby chłopi poparli w powiecie pańską kandydaturę do parlamentu?
 — No zapewne, ale —
 — W takim razie niech pan radca orzeknie i postara się, aby cała komisya orzekła, że najwłaściwszy tor jest ten, który ja panu wskazałem. To trudno — ja muszę mieć ułatwiony zwóz drzewa ze Suchego i stacyę jedną w Kamieniu, a drugą w Czernej. Proszę dać do zrozumienia tym panom, że będę umiał być wdzięcznym.
 — Panie hrabio, to —
 — Panie radco, jestem gotów wyasygnować czterdzieści tysięcy koron na agitacyę za panem i dwadzieścia tysięcy koron do pańskiej ewentualnej dyspozycyi — do pańskiej dys–po–zy–cyi.
 — Hahaha, panie hrabio! Szybko pan hrabia obliczył dziesiąty procent trzyletniego zysku!
 — Ja zawsze szybko rachuję, panie radco.
 — No tak, panie hrabio, ostatecznie — — ale we Lwowie —
 — Dwadzieścia pięć tysięcy do pańskiej dyspozycyi.
 — Obawiam się jednak, że Wiedeń —
 — Trzydzieści tysięcy.
 — W końcu, przy wielkich staraniach —