Strona:Tryumf.djvu/26

lej — byłam biedną dziewczyną i wydali mię za niego. Miałem lat ośmnaście, a on miał blizko siedmdziesiąt. Cztery lata temu.
 Upoważniony przez nią spytałem:
 — Czy pani jest dobrze?
 Pomilczała chwilę i odpowiedziała mi:
 — Bardzo jest dla mnie dobry i mam pewny byt — —
 ...Wydało mi się, że lilie i tulipany pochyliły głowę...
 — Ale — mówiła dalej — ja jestem raczej jego córką, niż żoną. Nie mamy przecież dzieci.
 ...Wydało mi się, że lilie i tulipany znowu pochyliły głowy ku ziemi...
 — Nie macie dzieci — powtórzyłem machinalnie.
 — Bardzo przykro niemieć dzieci — westchnęła.
 — Porwałem jej ręce do ust i zacząłem całować, namiętnie, gorąco, bez pamięci. Czułem się w prawie, w pełnem, zupełnem prawie. Nie broniła mi rąk. Nieruchome leżały one w moich rękach przy ustach.
 — Moja, moja — szeptałem.
 Nie odpowiadała mi nic.
 Pies Zagraj i młody koziołek Remus patrzyły na nas jakby zdziwione, potem pies szczeknął, koziołek nastawił ku niemu rogi, pies począł, ogon podwinąwszy pod siebie, na złamanie karku bie-