Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/12

O, nie! Raz tylko w życiu byłem gotów popełnić takie głupstwo.
 — Zapewne z powodu zawiedzionej miłości! — uśmiechnęła się Ada kokieteryjnie. — Ciekawa jestem jak wygląda kobieta, dla której chciał pan popełnić samobójstwo?
 Ada usiłowała świadomie skierować rozmowę na inne tory.
 — Dla kobiety? Dla zawiedzionej miłości miałbym rozstać się z życiem? — zapytał się zdziwiony Milczek. — I pani mnie o takie rzeczy posądza?
 — Więc dla jakiego powodu?
 — Z głodu. Pięć dni głodowałem.
 Wszyscy roześmieli się. Ale Janek nie dał się odwieść od tematu i, zwracając się do Antka, zapytał go:
 — Masz maszynkę przy sobie?
 — Mam jeszcze coś lepszego.
 Obaj porozumieli się oczyma. Ada czuła, że siły ją opuszczają.
 — Napędzacie mi strachu waszymi tajemniczymi mrugnięciami i rozmówkami — rzekła Ada. — Wytworzyliście nastrój, jakbyście mieli zamiar stoczyć z kimś bój.
 Janek odparł:
 — Uspokój się, nic ci nie grozi z naszej strony. Z tobą wojować nie będziemy.
 — Ale co to ma znaczyć, że do mnie do pokoju przy byliście uzbrojeni? — udawała Ada obrażoną, odzyskawszy po wyjaśnieniu Janka pewność siebie. Czuje się dotkniętą waszym zachowaniem.

 Ada wstała z miną pogniewaną, udając się do przyległego pokoju, zatrzaskując za sobą drzwi. Janek chciał podążyć za nią, by ją przeprosić, ale Milczek zatrzymał go i szepnął mu na ucho:
 — Idziemy stąd, ale już!