Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/133

[...] stem młodszy od was.
 Sędzia śledczy odnosił się do Staśka Lipy z widocznym szacunkiem. W gruncie rzeczy do zachowania pewnej formy wobec aresztanta skłaniała go niepewność, czy rozpoznał Staśka Lipę.

 Stasiek jednak zdążył zorientować się, że policja jeszcze nie wie z kim ma do czynienia i postanowił nie dać się zdemaskować.
 — Jestem niewinny, panie sędzio. Bezpodstawnie jestem oskarżony lub podejrzany o coś. — uniósł Stasiek Lipa głowę do góry, która mu cały czas ciążyła.
 — Możliwie. Ale w takim wypadku, skąd się wziął do pańskiej willi niebezpieczny bandyta Klawy Janek?
 — Klawy Janek zapoznał się na plaży morskiej z moją córką.
 — Rozumiem. I co dalej było? — pytał sędzia śledczy.
 — Pan sędzia rozumie.. Dzisiejsze dzieci..
 — Tak, tak. I ja mam dzieci. Stale mamy z nimi konflikty. Podrasta złe pokolenie. Nie chce się słuchać rodziców...
 Znów zaległa cisza. Poufały ton sędziego śledczego budził u Staśka Lipy podejrzenie.
 — Więc mam to rozumieć, że pańska córka zakochała się w Klawym Janku? — spytał po chwili sędzia śledczy.
 — O, tak! I na nic się zdały moje perswazje. Odrazu tknęło mnie złe przeczucie, iż córka wpadła w ręce jakiegoś podejrzanego gagatka. Uprzedzałem moją córkę, ale nadaremnie.
 — Kto strzelał do Klawego Janka?
 — Ja! Postanowiłem oboje zastrzelić. Nigdy nie dopuszczę, by córka moja poślubiła przestępcę...
 Ze słów Staśka Lipy biła przekonywująca prawda.