Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/200

 — Janka czeka szubienica. Nie możemy dopuścić do tego, by go powieszono, jak kota.
 — Nie będzie wisiał. Ręczę!
 — Krygier! Co się z tobą dzieje?.. Wszystko przemawia przeciwko niemu. Za zabójstwo policjanta grozi mu stryczek. To pewne, jak na dłoni..
 — Wiem o wszystkim.. Idź i uprzedź naszych, by niczego nie podejmowali. Pozostawcie to mnie. Ocalę ich wszystkich.
 — Nie rozumiem ciebie, leżeli liczysz na list, w którym Wołkow sam przyznaje się do zabójstwa policjanta — mylisz się. Sąd weźmie pod uwagę, że Wołkow nie jest przy zdrowych zmysłach i przyjmie że napisał ten list pod terorem. Po wtóre sądzę, że nie jest to właściwa droga obrony Janka.
 — Tak ci szkoda Janka?
 — Mam do niego żal, że zamordował Felka.. ale jednak jest wspólnikiem.
 — Pozostaw to mnie. Skoro przyjechałem, na pewno wszystko będzie w porządku. Przewidziałem już wszelkie ewentualności.
 — Ale dlaczego nie chcesz pójść ze mną? Sprawisz mi przykrość.
 — Nie mam czasu. Idź i uprzedź wszystkich, by się nie ważyli pokazać w sądzie.
 — Czy to twoje ostatnie słowo?
 — Tak żądam — i tak być powinno.
 — Ale ja muszę tam być! Chcę go zobaczyć
 — Zabraniam ci.
 — Nie rozumiem, co masz na względzie.
 — To moja rzecz. Mam nadzieję, że spełnisz moje życzenie.
 — Może mógłbym ci być pomocnym — zapytał Antek niepewnym głosem. — Mógłbym się przydać.
 — Nie. To niemożliwe.
 Antek zwiesił posępnie głowę.