Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/217

wał się z miejsca i zawołał:
 — Wysoki Trybunale! Proszę o głos.
 — Zaraz! — odparł przewodniczący apatycznie. — Proszę na razie usiąść.
 Janek wahał się przez chwilę co począć. Policjant oparł rękę na jego ramieniu, nakazując mu zająć miejsce
 — Niech oskarżona przestanie płakać i odpowiada lepiej na pytania. W interesie oskarżonej leży wyznać nam wszystko. Gotowi jesteśmy przypuszczać, że oskarżona padła ofiara wyrafinowanego przestępcy.
 — Nieprawda, kłamstwo! — zawołała Aniela.
 — Proszę się liczyć ze słowami — skarcił ją przewodniczący. — Oskarżona stoi przed Sądem.
 — Przepraszam!..
 Sędzia o wyglądzie duchownego szepnął coś przewodniczącemu sądu na ucho.
 Może bylibyśmy przekonani co do niewinności oskarżonej — ciągnął dalej przewodniczący ojcowskim tonem — gdybyśmy mieli dowody. Zadaniem oskarżonej jest upewnić nas, że się nie mylimy. Proszę odpowiadać na pytania..

 — Czego chcecie ode mnie. Zamknijcie mnie z powrotem w ciemnej celi, byle nie męczcie mnie dłużej!
 — Proszę się uspokoić i odpowiedzieć na jedno pytanie:
 — Czy krytycznej nocy, gdy ojciec strzelał do Klawego Janka był on u oskarżonej po raz pierwszy?
 — Tak!
 — Jeszcze jedno pytanie:
 — Czy oskarżona była jego kochanka? Aniela przesłoniła sobie twarz rękami.
 — Kochałam go i kochać będę do ostatniej chwili mego życia. Możecie mnie na wieki zakuć w kajdany ale uczucia z serca nie wyrwiecie.
 — Spokojniej.. spokojniej.. — rzekł przewodniczą-