Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/218

cy i dał znak protokulantowi, by zanotował ostatnie słowa oskarżonej.
 — Oskarżona może usiąść.
 Aniela ciężko opadła na ławę.

 Przewodniczący przez dłuższą chwilę przyglądał się Jankowi, który nie zważając na przestrogi policjantów uśmiechał się w stronę Anieli. Oboje spoglądali na siebie ukradkiem. Twarz Anieli wyrażała bezgraniczne przywiązanie. Z jej spojrzenia biło tyle miłości, ciepła, że obecni na sali mężczyźni zazdrościli wprost Jankowi.
 — A co oskarżony chce opowiedzieć? zwrócił się przewodniczący do Janka surowym tonem.
 — Teraz już nic — skłonił się Janek z galanterią i usiadł.
 Sędziowie porozumieli się spojrzeniami. Przewodniczący z kolei zwrócił się do Staśka Lipy:
 — Ile lat liczy córka oskarżonego?
 — Dwadzieścia.
 — Czy w dzieciństwie córka zdradzała złe skłonności?
 — Nie.
 — Czy uczyła się chętnie?
 — Bardzo.
 — Czy była oddanym dzieckiem?
 — O, jeszcze jak!
 — Kiedy się poznała z Klawym Jankiem?
 — Nie wiem.
 — Czy oskarżony wiedział o jej miłości?
 — Na początku nie. A potem było już zapóźno.
 — Czy oskarżony był kiedyś sądzony?
 — Nigdy
 — Dlaczego wyjechał z Polski?
 — Nie mogłem się pogodzić z myślą, że moja córka zakochała się w..