Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/61

cież pan nie jest taki naiwny, by trzeba mu było kisić łopatą do głowy...
 — Ma pani rację, po co te komedie? Możemy grać w otwarte karty.
 — I ja jestem tego samego zdania. Nie należę do tchórzów.
 „Zimna kokota“ wypowiedziała te słowa tak stanowczym tonem, jakby nie należała do ludzi nocy, których można unieszkodliwić każdej chwili.
 — Kto mnie uratował krytycznego dnia w piwnicy Bajgełe? — zapytał ironicznie Szczupak.
 — Nie ja — puściła przy tym „Zimna kokota“ dym papierosa prosto w twarz Szczupakowi.
 — A mnie pani przedtym zapewniała, że to pani mnie uratowała.
 — To było przedtym, teraz jest nieistotne — uśmiechała się.
 — A w jakiej sprawie pani do mnie dzwoniła pewnej nocy?
 — W sprawie, która mi się teraz nie powiodła.
 — Pani chciała mnie naciągnąć?
 — Tak!... Pragnęłam tego...
 — I pani się nie udało?
 — Panu także.
 — To się jeszcze okaże — uśmiechnął się Szczupak, a twarz jego zdradzała pewność siebie.
 — Owszem, pan jest mądry i roztropny wywiadowca.
 — A pani mnie miała przedtym za frajera, który da się zwieść?.. Nie należę do tego typu mężczyzn, których kobiety łatwo uwodzą.
 — A teraz czy mogę panu zadać kilka pytań z tym, by pan był tak samo szczery ze mną?
 — To zależy od rodzaju pytań.