Strona:Urke-Nachalnik - W matni.djvu/125

ning i, schowawszy go do kieszeni, zbliżył się do drzwi, by zadać sakramentalne pytanie: „kto tam“.
 Otwórz czym prędzej! — krzyknęła w sieni Regina.
 — Uciekaj! Ale już!
 — Powiedz, co się stało?
 — Nie ma czasu na gadanie. Cały Urząd Śledczy jedzie do ciebie.
 I jednym skokiem Regina była już na klatce schodowej.
 W kilka minut potem niedaleko domu, w którym mieszkał Krygier, zajechało kilka aut policyjnych. Przed bramą domu zatrzymał się luksusowy wóz..
 Pierwszy wysiadł z auta Wołkow. Za nim jego zastępca „Szczupak“. Stanowczym krokiem skierowali się do sieni, gdzie na parterze w ponurym korytarzu natknęli się na żebraka kalekę, który na ich powitanie wyciągnął rękę.
 Wołkow krzyknął na żebraka:
 — Precz stąd!
 Żebrak okazał się posłusznym. Powoli, nie śpiesząc się, utykając na jednej nodze, wychodził z sieni.
 „Szczupak“ nawet miał ochotę polecić agentom, by zrewidowali żebraka, obwieszonego torbami, ale Wołkow przynaglił go:
 — Chodź pan, nie ma czasu, śpieszmy się!
 Wołkow nawet w ciemnym korytarzu zdążył zamienić porozumiewawcze spojrzenia z żebrakiem...
 Jednocześnie z rewizją w mieszkaniu Krygiera od bywały się obławy i rewizje w innych melinach.
 Tylko, że... na kilka godzin przed tą generalną ofenzywą policji na meliny, świat przestępczy został o tym uprzedzony.
 Głównym organizatorem nalotu na ludzi w nocy był