Strona:Urke-Nachalnik - W matni.djvu/130

naleźć. Jestem przekonany, ze ma ona „przyjaciela“ wśród naszych, który dobrze się orientuje w pracach Urzędu Śledczego. Wiadoma rzecz, że i policjant nie zawsze trzyma język za zębami, gdy znajduje się w objęciach kobiety. I ta właśnie kobieta stoi na przeszkodzie w likwidacji tej bandy.
 — To możliwe — uchwycił się deski ratunku Wołkow, udając, że ta rewelacja bardzo go zainteresowała. — Chcialbyin zobaczyć pańską konfidentkę, czy czasem nie odgrywa „podwójnej“ roli. Trzeba zachować w takim wypadku ostrożność.
 — Za moją konfidentkę ręczę w stu procentach — rzekł Szczupak.
 — Ale czy mógłbym ją zobaczyzć? — podtrzymywał Wołkow swoją propozycję.
 — Mogę ją tu telefonicznie zawezwać.
 Tak się też stało. W pół godziny potem do gabinetu weszła... Regina, elegancko ubrana z papierosikiem w rękach.
 Wołkow siedział nieruchomo jakby został sparaliżowany. Regina zauważyła to. Wyciągnęła ona rękę do Wołkowa, czyniąc to w ten sposób, by zasłonić go swoją osobą.
 — Pan komisarz mnie nie poznaje? — zawołała Regina kokieteryjnie — Proszę sobje przypomnieć ten wypadek, kiedy dzięki mojej pomocy udało się panu wykryć znaczną kradzież na Nowym Świecie?
 — Ach tak, przypominam sobie panią — opanował się Wołkow. — Nie poznałem pani.
 Szczupak był zadowolony, że komisarz Wołkow zna jego konfidentkę.
 — Na takiej współpracowniczce można polegać, co? — zapytał Szczupak.
 — Przypuszczam — odparł Wołkow, uśmiechając się pod wasem, a w duchu pomyślał:
 — Jakże ten Krygier jest przebiegły!.. Z nim