Strona:Urke-Nachalnik - W matni.djvu/47

ale pamiętaj, aby po godzinie wszelki ślad stąd znikł po tobie!.. Uczyń to tak, by służba tego ale dostrzegła, że pilno ci z opuszczeniem hotelu.
 Pożegnali się serdecznie.
 Wołkow na odchodne zdążył powiedzieć:
 — I zabierz stąd swoją narzeczoną. Komisarzowi Żarskiemu wpadła ona w oko. Strzeż się...
 Wołkow opuścił wnet pokój. Na korytarzu uprzedził on konfidentkę aby więcej nie alarmowała napróżno Urzędu Śledczego. Gość, którego upatrzyła sobie, jest spokojnym obywatelem brytyjskim.
 — Twoje alarmy zawsze są bezpodstawne — strofował pokojówkę Wołkow. — Przyjechał z Anglii turysta z żoną, to się robi awanturę.
 — Bardzo przepraszam — odrzekła pokojówka zmieszana przyrzekając poprawę.
 Wołkow opuścił hotel i energicznym krokiem podszedł do Żarskiego, który niecierpliwie przechadzał się na przeciwległym trotuarze.
 — Ta konfidentka jest do niczego — wyjaśnił Wołkow na wstępie. — To był fałszywy alarm!
 — Jesteś absolutnie tego pewien?
 — W stu procentach — stanowczym tonem potwierdził Wołkow. — To obywatele brytyjscy. Tego nam jeszcze brak, by wpaść w konflikt z obcymi ambasadami czy placówkami zagranicznymi
 Obaj. Wołkow i Żarski wsiedli do oczekującego opodal auta policyjnego i wrócili do Urzędu Śledczego.
 Zaraz po wyjściu Wołkowa Janek udał się do pokoju Anieli. Codzień zmieniali hotele i zawsze zajmowali dwa oddzielne pokoje.
 Aniela teraz spała. Jej widok oszałamiał go Janek nie mógł opanować zmysłów Nie bacząc na grożące niebezpieczeństwo znów stał się niewolnikiem namiętności.