Ta strona została skorygowana.
stawionemi mu przez władzę więzienną, w szczególności zaś posiadanie pieniędzy, broni, materjałów piśmiennych i t. p., jest pod surową karą wzbronione.
13. Więźniowi wolno jest od rodziny lub osób znajomych otrzymywać takie tylko artykuły spożywcze i w takiej ilości, na jaką zezwoli Naczelnik więzienia.
14. Więźniowi nie wolno bez zezwolenia opuścić lub zmienić wyznaczonego mu pomieszczenia. Prowadzeni więźniowie w drodze obowiązani są trzymać się porządku, jaki im został wyznaczony.
15. Wszelkie tajne porozumienia się między sobą, pukanie przez ścianę, używanie umówionych znaków, potajemne zmowy, a nawet składanie zbiorowych próśb lub skarg, jest bezwarunkowo wzbronione.
16. Widywanie się z rodziną i osobami postronnemi, wysyłanie i odbieranie listów, jak również wszelkich posyłek jedzenia lub innych przedmiotów bez wiedzy i zezwolenia zarządu więzienia jest wzbronione. Każdy więzień po przyjęciu go do więzienia ma prawo listownie zakomunikować rodzinie lub osobom bliskim o miejscu swego pobytu, pozatem ma prawo utrzymywać i wysyłać po jednym liście na cztery tygodnie. W wypadkach ważnych więźniom przysługuje prawo wysyłania podań do sądów, władz prokuratorskich, do obrońcy i władz zwierzchniego nadzoru więziennego.
17. Więźniowie śledczy wolni są od pracy przymusowej, mogą być oni jednak za zezwoleniem Naczelnika więzienia zatrudnieni według własnego wyboru. Przysługuje im również prawo korzystania z własnego ubrania, pożywienia i pościeli, o ile to nie sprzeciwia się porządkowi więziennemu i będzie zezwolone przez Naczelnika więzienia. Ulgi powyższe mogą być jednak cofnięte jako kara za złe sprawowanie się lub niestosowanie się do obowiązujących w więzieniu przepisów.
VI.
Tak więc wyglądało wtedy życie w więzieniu. Odżywiano więźniów trochę lepiej niż za czasów niemieckich, jednakże nie wystarczało to, aby więzień czuł się najedzony. Zapewne Państwo Polskie musiało wicej dbać o żołnierza,
