3) zajęcia i zainteresowania: archeologja, religja, nauka, lektura, tworzenie.
Ad 1) Wieś w zimie:
Dzieci się tulą, jakby je zaraza
Związała w snopek i do grobu niosła. (Chwila myśli).
. . . . . . pisać i frymarczyć mową,
Myśli jak bydło przedać całem stadem. (tamże).
. . . . . . . . . . . . Mnie zaś ciżba głosek
Na pogrzeb myśli, zamiast na jej chrzciny,
Ciągnie, — dlatego, że tam lichy kłosek
Zbolałych uczuć nie da dziesięciny. (tamże).
. . . . . . . . . Piewca czuły, jak wierzbina,
Serdeczne latorośle ku przechodniom zgina. (Pismo).
Powój mówi:
. . . . . . . . Już oburącz imam
Jego (księżyca) blade promienie, co się snopem trzęsą,
Jako zbielałe kłosy, kiedy długą rzęsą
Mrugają na żniwiarza. (Wieczór w pustkach).
Miłość twa, jak jagoda, sama w usta płynie.
(Do wieśniaczki).
Za piórem:
. . . okrągłe zera, jak okrągłe grusze,
Włączają się w rubryki zaplecione giętko:
Jak zrachowane jaja, kiedy idą w kosze
Ostrożnie i pomału... (Pióro).
I znakiem zapytania, jak skrzywioną wędką,
Łowisz myśl, co opodal ledwo skrzelą błyska. (tamże).
Takie to zgraje marzeń tu i ówdzie rosną,
Jak kępy żółtej trawy ocuconej wiosną. (Do ***).
Ad 2) Trudno ludzi
. . . . . . . . . . nałogiem siwych
Spowić znowu i znowu nowym oddać niańkom. (Dumanie II).
. . . . . . . . . . przy piersiach ziemi
Nassą się zdrowych uczuć i wdziękami temi
Grać muszą, niańczyć sobie... (Pismo).
