Strona:Vātsyāyana - Kama Sutra (1933).djvu/108

 Takie ułatwienia wykorzystują pasterze bydła w stosunku do dziewcząt zajmujących się dojeniem krów.
 Oficerowie zaś i nadzorcy, którzy przemieszkują u wdów, kobiet bez zajęcia, lub opuszczonych przez własnych mężów, poufne stosunki będą z niemi utrzymywali.
 Bywają tacy, którzy poszukują miłosnych awantur w mrokach nocy, gdy cała wioska pogrążona jest we śnie, lub na targach u wieśniaczek, które z dalekich stron przywiozły produkty na sprzedaż.
 Podczas „świąt ósmego księżyca“ który nazywa się miesiącem Ashvina, jak również przy święcie Karttika, oraz przy wiosennych uroczystościach Caitra, kobiety z miasta i pobliskich wiosek tłumnie odwiedzają harem w królewskim pałacu.
 Niektóre z tych niewiast, znane już służbie haremowej z widzenia lub uprzednich wizyt, zostają zatrzymywane na zabawie trwającej aż do rana. Przy tej sposobności przełożona haremu, ma sposobność dokładnego przyjrzenia się ich urodzie i oceny czy wspomniane niewiasty podobają się królowi. Upatrzonej wybrance, proponuje obejrzenie wszystkich osobliwości pałacu, ofiaruje się na przewodniczkę. W samej rzeczy, oprowadza ją wszędzie pokazując marmurowe baseny, rzeźbione wodotryski, ptaszarnie, mozaiki, rzeźby, obrazy oraz klatki z tygrysami i lwami.
 Gdy znajdą się w ustronnym zakątku, gdzie nikt podsłuchać nie może prowadzonej rozmowy, przełożona haremu opowiada, że kroi ujrzawszy w tłumie gości tę wybrankę zakochał się w niej