mują uprzednio wyznaczone nagrody. Jeżeli popisy niektórych przypadną do gustu zebranemu towarzystwu, należy sztukmistrzów zatrzymać, jeżeli zaś nie, należy ich odprawić.
Członkowie towarzystwa winni zawsze postępować solidarnie, zarówno w dobrobycie jak i w czasach mniej sprzyjających.
Gościom obcym, wchodzącym w skład towarzystwa, należy zapewnić opiekę i gościnność.
Te reguły, oczywiście, odnoszą się i do wszystkich innych uroczystości obchodzonych ku czci poszczególnych bogów.
Jeżeli mężczyźni o równym wieku, jednakowych upodobaniach i stopniu wykształcenia, spotkają się z heterą bądź to u niej, bądź w domu któregokolwiek z nich, aby na wspólnej rozmowie czas dobrze przepędzić, tedy zgromadzenie takie nazywa się zebraniem towarzyskiem.
Rozmowa toczy się na temat poezji i nauki.
Piękne kobiety, które posiadają wykształcenie w stopniu równym, należy uszanować i cenić.
Powyższe winno mieć miejsce jedynie w lokalu zamkniętym. Mężczyźni mogą przepijać do heter, a te do nich; likiery, jak Madhu i Maireya, wina Sura i Asava, które posiadają gorzki, ziołowy posmak, oraz inne napoje z najrozmaitszych liści i owoców.
