ny, gdyż kobiety wiele wagi przywiązują do zewnętrznego wyglądu mężczyzn, którzy ją otaczają.
Dziewczyna nawet zakochana, nigdy nie będzie otwarcie i jawnie, walczyć o zdobycie ukochanego.
Tylko z zachowania się i zewnętrznych oznak wywnioskować można o narodzinach miłości w jej sercu.
Mianowicie dziewczyna, którą płomień miłości ogarnął, nie patrzy ukochanemu wprost w oczy i rumieni się kiedy ten obrzuci ją spojrzeniem. Kiedy ją opuszcza, spogląda za nim żałośnie.
Na jego pytania odpowiada tylko skinieniem głowy lub jąka się i mówi niepewnym głosem. Bardzo chętnie i długo przebywa w jego towarzystwie.
Będzie w jego pobliżu rozmawiała ze swojemi służebnemi nader głośno, aby jego uwagę na siebie zwrócić, niechętnie opuszcza miejsce na którem on przebywa. Stara się zatrzymywać go, pokazując różne przedmioty; opowiada mu historje i bajki, możliwie rozwlekle, aby czas rozmowy, jaknajwięcej przedłużyć.
Często całuje w jego obecności niemowlę noszone na ręku. Przyjaciele jego, mile są przez nią widziani i traktowani z gościnną uprzejmością.
Nawet ze służbą jego postępuje po przyjacielsku, darzy ją specjalnemi względami i nakłaniano gorliwego wykonywania obowiązków, tak, jakby była ich panią. Uważnie nasłuchuje, gdy toczy się o nim rozmowa.
Na zaproszenie mlecznej siostry ukochanego, chętnie odwiedza jego dom.
Strona:Vātsyāyana - Kama Sutra (1933).djvu/67
Ta strona została przepisana.