Będzie jej przykłady ze starych dziejów przytaczać. Opowie o Sakuntali i o innych, które się z mężami z własnej kasty według wolnego wyboru połączyły i towarzystwie swych małżonków żywot szczęśliwie przepędziły.
Będzie jej opowiadać o innych dziewczętach, które do niezmiernie bogatych domów poszły, lecz rychło przez nowe rywalki są pokonane, smutne i nieszczęśliwe lub bezlitośnie na pastwę losu rzucone.
Nakoniec opowie o ładnym majątku ukochanego, o szczęściu które sprzyja wszelkim jego przedsięwzięciom, o czystości jego obyczajów i dziecięcem przywiązaniu do rodziców i o jego ogromnej miłości do tej dziewczyny, która go kocha, a jest nią słuchająca tej opowieści.
A kiedy już ją całkowicie w młodym człowieku rozmiłuje, tedy wyzbywa ją z wszelkich obaw i zwątpień które w niej powstać mogą w związku z tem, czy małżeństwo te naprawdę dobrem będzie.
Krótko mówiąc, córka niańki odgrywa całkowitą rolę swatki.
Będzie donosić dziewczęciu o ukochanym, ułatwiać spotkania i opowiadać jakie on trudności pokonał, aby ujrzeć swoją dziewczynę.
Często powtarzać będzie: „Wszystko by poszło jaknajleplej, gdyby ten młody człowiek, uprowadził cię gwałtem pewnego pięknego poranka.“
Kiedy to młode dziewczę jest już całkowicie pozyskane, a z ukochanym jest na takiej stopie po-
