Strona:Vicente Blasco Ibáñez - Kwiat majowy.djvu/14

swoich powieści wojennych. Głosząc śmiało swe przekonania, naraża się dyktatorowi Primo de Rivera, który go wydala z granic Hiszpanji. Na wygnaniu Blasco Ibanez umarł po krótkotrwałej chorobie we własnej wspaniałej willi w Mentonie we Francji 28 stycznia b. r. Przed śmiercią raz jeszcze zamanifestował gorący swój protest przeciwko obecnemu ustrojowi państwowemu w kraju ojczystym, mimo że się czuł w duchu jednym z najlepszych jego synów.
 Do ostatniej chwili życia nie przestawał pracować. Śmierć zaskoczyła go w okresie, gdy układał plan całego szeregu powieści, osnutych przeważnie na tle historycznym.
 Jak w życiu tak również i w działalności pisarskiej był niezależnym. Jedynie pierwsze jego powieści przypominają poniekąd utwory francuskiego szermierza naturalizmu, Zoli.
 Wśród całej jego spuścizny do najlepszych zaliczają się następujące powieści: Flor de Mayo, La Barraca, Entre naranjos, La Catedral, La Horda, San grey Arena, Los Muertos mandan, Los cuatro Jinetes de Apocalipsis, Mare nosstrum, El Paraiso de las Mujeręs, El Papa del Mar i t, d,