Strona:Władysław Łoziński - Madonna Busowiska.djvu/38

 — Jaki Michał Sygierycz? on tu nic nie zamówił — pomyślał kamieniarz, ale przecież zoryentował się w tem bałamuctwie. — To ma być figura Michała archanioła? Taka, jak pod Starąsolą? Znam, znam; a dla kogo?
 — Dla mnie — odpowiedziała nieśmiało Nasta.
 — Dla was? To wy sama jesteście fundatorka?
 Naście wytrysnął ciemny rumieniec na twarz wybiedzoną, a serce zadrżało od wzruszenia i szczęścia.
 — A macie na to pieniądze?
 Nasta skinęła głową.
 — A wiecie, jak się płaci taki św. Michał?
 — Nie wiem.
 — A ma to być z fundamentem?
 Nasta nie wiedziała, co to jest fundament, ale niech będzie z fundamentem.
 — To będzie akurat sto reńskich — zakonkludował majster.
 Sto reńskich!!
 Naście zaczęło okrutnie szumieć w uszach i głowa jej się zakręciła. Miała uczucie człowieka, co wydrapawszy się nadludzkiem wysileniem na szczyt wysoki, ledwie na nim postawił stopę, a już zleciał w przepaść bezdenną. Tak leciała z tej idealnej wysokości, na której widziała się