Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/111

— 107 —

fałszywego hajdamaka. Obie strony chciały się oszukać nawzajem, i obie też oszukały się istotnie.
 Rehabilitując honor pana wachmistrza Porwisza, któremu w oczach czytelnika rozdział poprzedni zadał może szwank niemały, pośpieszamy powiedzieć, że poczciwy pan Wachmistrz, mimo, że pod wpływem wieści o owych hospodarskich dukatach bardzo był przystępny pokuszeniu, w rozmowie z Szachinem ani na chwilę nie zachwiał się w swej służbistej wierności i w przywiązaniu do Fogelwandra.
 Rozmawiał spokojnie z Szachinem i udawał przystępnego, raz, bo węgrzyn był dobry, powtóre, bo stary wachmistrz chciał wyciągnąć za język handlarza dusz, aby się potem pochwalić przed rotmistrzem nietylko z cnoty, ale i ze sprytu.
 Gdy Szachin całkiem już jasno wystąpił z propozycyą, wachmistrz miał zamiar aresztować go zaraz i udał się do gwardyaka, aby w tak ważnej sprawie zasięgnąć jego rady. Opowiedział mu całą sprawę i wezwał do asystencyi. Tymczasem gwardyak, Ogarek, sprytny