Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/141

— 137 —

 — Odpowiesz mi na jedno pytanie poufne?
 — Najchętniej.
 — Czy nie możnaby tak z nienacka wziąć dwudziestu dragonów, wpaść w ten dom i poszukać tam czego?
 — Nie można! — odparł oficer ze zdziwieniem patrząc na Fogelwandra. — Co ci się śni rotmistrzu?
 — Cóż w tem niepodobnego?... Któż jest ten pan Aron? Senator?...
 — Prawie senator. Stoi pod rozmaitemi protekcyami: I król i hetman, i pan Potocki, i komendant Seewald szczególną go łaską otaczają.
 — Król daleko, hetman także, Potockiego tu nie ma, a z starym Seewaldem możnaby pomówić...
 Oficer zaśmiał się tylko.
 — Czego się tobie zachciewa? — Stary Seewald armatyby przeciw tobie wytoczył z twierdzy, gdybyś się chciał targnąć na pana Arona. To jego ulubieniec!
 — To źle. Bywaj zdrów towarzyszu!
 — Bywaj zdrów, rotmistrzu! Ale, hola! Fogelwander! czekaj!
 Fogelwander się zatrzymał.