Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/147

— 143 —

 — Cóż takiego? — zawołał niecierpliwie Fogelwander.
 — Tylko, mości rotmistrzu, hajdamacy zrobili bunt i rebelyę...
 — Kiedy?
 — Wczoraj pod wieczór, przy robocie na szańcach karmelickich.
 — Kto miał tam komendę...
 — Wachmistrz Porwisz.
 — Gdzie on jest?
 — W szpitalu... Herszt hajdamacki, co pierwszy ten bunt podniósł, uderzył go taczkami z nienacka tak okrutnie, że wachmistrz padł bez życia...
 — Jakto? nie żyje!
 — Felczer mości rotmistrzu, mówił że żyje, ale trudno go było docucić.
 — A hajdamacy?...
 — Czterech uciekło, kilkunastu raniono, sześciu zabitych.
 — Byłeś przy tem?
 — Byłem mości rotmistrzu.
 — Jakże to było, opowiadaj szybko!...
 — Mości rotmistrzu, wszystkiemu winien ten okrutny opryszek, co to nie wiem jakim cudem uszedł pala, i na nasz kłopot się tu dostał, ten Trokim, watażka...