Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/166

— 162 —

wieziony do Brodów bez przyspieszenia śmierci. Przeciw wydawaniu śmiertelnie chorego w ręce Szachina wzdrygało się wszelkie uczucie ludzkości, a handlarzowi dusz chodziło nie o przystawienie zwłok, ale żywej osoby....
 Układ stał się tedy niewykonalnym... Jedyny spokojny sposób ocalenia nieszczęśliwej dziewczyny z rąk Szachina stał się niepodobnym... Cóż czynić teraz?.... Zapomnieć o wszystkiem, zrzec się rozwiązania całej intrygi i epilogu całej tak dziwnej i zagadkowej przygody?.... Zamknąć uszy przed echem owego jęku, wzywającego pomocy i ratunku? Wydrzeć z duszy ten cudny obraz tajemniczej postaci niewieściej, która stawała ciągle przed oczyma, otoczona podwójnym, niepokalanym urokiem: piękności i nieszczęścia?....
 Nie! To było niepodobna!
 — Zginę raczej, a wydrę tę ofiarę ze szpon Szachina! — zawołał z namiętnem postanowieniem Fogelwander. — Życie moje spaczone, próżne i nudne... Przyszłości przed sobą nie widzę, dla którejbym miał być ostrożny w obec