Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/229

— 225 —

cia. Podbiegł z nim do okna, począł badać starannie, i zawołał nareszcie:
 — Rotmistrzu! zkąd masz ten kamień przedziwny?
 — Powierzono mi ten pierścień, i chciałbym się dowiedzieć, czy kamień w nim jest prawdziwy i jaką posiada wartość?
 — Przepyszny, rzadki kamień!... — zawołał Amsztel, przypatrując się wzrastającem zajęciem brylantowi — niezawodnie prawdziwy i nieoszacowanej wartości! Czy go przedajesz, rotmistrzu?
 — Powtarzam, nie moja wolność — odparł Fogelwander — jest to rzecz, której święcie dochować muszę...
 — Ale zkąd on się wziął tutaj, zkąd się on wziął, ten przedziwny klejnot! — wołał Amsztel, nie mogąc oderwać wzroku od kamienia — jest to rzadkość niesłychana! Czy znasz się na brylantach?
 — Bardzo mało.
 — Strzeżże się, rotmistrzu, powierzać go komukolwiek! Taki kamień nie zdarzy się tak łatwo. Widziałem w mojem życiu morze brylantów, całą Golkondę! Znam targowiska klejnotów w