Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/235

— 231 —

 Fogelwander zaczekał chwilkę, bo mu powiedziano, że u pułkownika jest właśnie teraz pan starosta lwowski Kicki i marszałek trybunału Szeptycki. Nagle otworzyły się drzwi i wybiegł sam Korytowski.
 — Ordynans od rotmistrza Fogelwandra wrócił już? — zawołał. — Czy znalazł go?
 — Jestem tu! — ozwał się Fogelwander i wystąpił naprzód.
 — A, nie uważałem cię, rotmistrzu! — rzekł Korytowski — drugi raz już posyłam po waćpana! Proszę za mną.
 Gdy weszli do ubocznego pokoju, w którym nie było nikogo, pułkownik zatrzymał się i rzekł żywo:
 — Czy wiesz, hrabio, o najnowszej depeszy?
 — Nic nie wiem, mości pułkowniku.
 — Konfederaci na karku! — zawołał Korytowski. Właśnie powróciły furwachty, które starły się z nimi o trzy mile pode Lwowem.
 Wiadomość ta sprawiła na oficerze podwójne wrażenie. Obeszła go najpierw żywo, jak żołnierza, dalej była dlań nie-