Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/243

— 239 —

tem ogołocił lwowską fortece generał Witte, kommendant Kamieńca Podolskiego, zabierając dla siebie najlepsze armaty i rozmaite przybory forteczne.
 Fogelwander obsadziwszy klasztor, rozwinąć musiał gorączkową skrzętność. Słowa kommendanta odniosły skutek; w młodym lekkomyślnym człowieku odezwał się żołnierz: ambicya jego podnieconą była w najwyższym stopniu. Od czasu wstąpienia swego w szeregi swej ojczyzny po raz pierwszy znalazł sposobność odznaczenia się męztwem i wojskowemi zdolnościami — podwójną więc rozwijał energię na swojej komendzie.
 Wśród tych zajęć nagłych, wśród rozporządzeń i robót, które paliły mu się pod ręką, nie miał Fogelwander czasu myśleć o zamierzonej podróży do Brodów, o Szachinie i jego nieszczęśliwej niewolnicy, pięknej Fanaryotce. Dopiero w nocy, gdy czuwać musiał, lada chwila oczekując strzału od forpoczt, rozstawionych po za obrębem murów i wałów lwowskich, przychodziło mu na myśl wszystko, i dziwny ogarniał go niepokój