Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/275

— 271 —

gifesem począł stukać o bramę z całej siły. Echo odezwało się jeszcze głośniej, psy jeszcze więcej ujadać poczęły — a na ten wrzask piekielny ktoś przybiegł do furtki. Był to podeszły już człowiek, ubrany w nędzny strój żydowski. Odchylił tylko z lekka furtkę i spojrzał niechętnem okiem na oficera.
 — Wszakże to jest dom Arona prochownika? — zapytał oficer.
 Żyd potwierdził skinieniem głowy, ale nie otwierał szerzej furtki i nie przestawał podejrzliwie spoglądać na oficera.
 — Czy zastałem Bunię Szachina? — zapytał dalej Fogelwander.
 — Nie ma go w Brodach.
 — Dokąd pojechał?
 — Nie wiem.
 — Kiedy wróci?
 — Nie wiem.
 — Czy sam pojechał?
 — Z kim miał jechać? — zapytał żyd, jeszcze podejrzliwiej mierząc Fogelwandra.
 — A Aron prochownik jest?
 — Nie ma.
 — To przecież ktoś tu musi być w