Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/298

— 294 —

odemnie, ale musisz nam wiernie służyć i wszystko uczynić, co tylko w siłach twoich.
 — Przysięgam! — zawołał uroczyście Kwacki.
 — Czy spamiętałeś sobie dobrze rysy owej dziewczyny, którą widziałeś przez kraty z lochu?
 — Stoi mi przed oczy, jakbym ją widział w tej chwili.
 Fogelwander wydobył sylwetkę, wygraną od włoskiego awanturnika, i pokazał ją Kwackiemu.
 — To ona! dalibóg to ona! Jakby żywa! — zawołał Kwacki.
 — Słuchajże teraz, o co chodzi — rzekł Fogelwander — ta kobieta jest ofiarą Szachina, handlarza dusz. Wykradł ją ojcu i więzi w ukryciu, zapewne, aby ją przedać pierwszemu lepszemu baszy.... Musimy uwolnić tę dziewczynę jak najprędzej, dziś jeszcze. Skoro noc nadejdzie, chcemy wtargnąć do domu Arona prochownika. Wskażesz nam drogę?
 — Wszystko uczynię, choćbym ża-