Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/329

— 325 —

ze swoimi towarzyszami u drewnianej budy.
 — Wejdźmy do środka, ztąd bronić się będziemy wygodniej — rzekł oficer.
 Buda była bardzo mała, tak, że ledwie pomieścili się wszyscy. Z dwóch stron były w niej małe otwory zamiast okienek, w trzeciej ścianie były drzwi, czwartą ścianą był parkan. Fogelwander postawił u drzwi Porwisza, przy jednem okienku Kwackiego, przy drugiem Ogarka.
 — Strzelajcie ztąd, a celnie! Musimy wytrzymać oblężenie!
 — Ja mości rotmistrzu, jeśli wola, zrobię wycieczkę! — proponował Porwisz, ale nie został wysłuchany.
 — Kwacki! — zapytał Fogelwander — czy w dachu tej budy da się szybko zrobić wyłom?
 — Niepotrzeba go robić — odparł Kwacki, strzelając właśnie — jest tam duża dziura, którą zatkałem słomą.
 Fogelwander znalazł słomę i wy ciągnął ją z dachu. Potem wziął od gwardyaka drabinkę sznurową, i stanąwszy na małym stołku, który stanowił