Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/40

— 36 —

głowie miał zawój żółty jak Turek, na ciele chałat krótki żydowski ciemnego koloru, przepasany kozackim rzemieniem; na nogach oko spodziewało się znaleźć wschodnie meszty, a spotykało zamiast nich wysokie buty z jałowiczej skóry.
 Nieznajomy stał kilka minut, nim go oficer spostrzegł. Gdy Fogelwander ujrzał nagle nieznajomego i dziwacznego gościa, cofnął się ze zdziwieniem i stanął na środku pokoju. Człowiek w żółtym turbanie skłonił się niziutko i bardzo pokornie.
 — Czego tu chcesz? — zapytał szorstko Fogelwander, zbliżając się do nieznajomego.
 Nieznajomy skłonił się raz jeszcze, spojrzał przenikliwie na oficera, i uśmiechnąwszy się, rzekł łamaną polszczyzną:
 — Ja bardzo przepraszam wielmożnego pana kapitana; ja chciałbym słówko pomówić w pewnym interesie....
 — Któż ty jesteś?
 — Kto ja jestem, to tak od razu trudno powiedzieć — odparł nieznajomy. — Żyd jestem, handlarz jestem z Chocimia. Jestem Bunia Szachin; to