Strona:Władysław Łoziński - Skarb Watażki.djvu/47

— 43 —

wiadania. Po potrzebnem tem zboczeniu wracamy do rozpoczętej sceny.
 Fogelwander, usłyszawszy tak niespodziewaną propozycye, nie mógł na razie zdobyć się na odpowiedź. Nastąpiła chwila milczenia, którą przerwał pierwszy Szachin.
 — Kupię stu hajdamaków — powtórzył tonem obojętnym i spokojnym, jakby mówił o najzwyczajniejszym towarze — i płacę dukata za sztukę.... Sto sztuk, sto dukatów....
 Fogelwander był lekkomyślnym w najwyższym stopniu, położenie jego było opłakane, summa była ponętna. Ale w duszy jego, słowa Szachina wywołały uczucie wstrętu i oburzenia....
 — Nikczemniku — rzekł spozierając z oburzeniem na Szachina — więc ty i ludźmi handlujesz?
 — To nie ludzie, to hajdamacy.... — odparł Szachin z filozoficznym spokojem.
 — Przysłowie mówi — dodał — kupić nie kupić, potargować wolno. Szachin łatwy w interesach. Dam półtora dukata za sztukę....