Statuty gnieźnieńskie.
W związku z ogłoszoną jeszcze w r. 1888 pracą moją o statutach arcyb. Mikołaja Trąby podjąłem przed laty dalsze studja nad częściowo tylko znanemi uchwałami synodu prowincjonalnego arcyb. Wojciecha Jastrzębca w Łęczycy, w maju 1425 r., gdyż synod ten zajmował się pewnego rodzaju rewizją kodyfikacji Trąby i uchwalił zmianę niektórych postanowień w niej zawartych. Wówczas to natrafiłem na notatkę Blumenstocka-Halbana, w jego Sprawozdaniu z poszukiwań w ces. bibljotece w Petersburgu, że w rękopisie łacińskim z bibljoteki Załuskich, Lat. II, 4o, nr. 119, mieszczą się statuty synodu łęczyckiego[1], a sądząc, że odnajdę tam poszukiwane statuty z r. 1425, sprowadziłem ów rękopis do Lwowa; przekonałem się jednak po jego zbadaniu, że owe statuty nie są wcale statutami prowincjonalnemi, lecz djecezjalnemi i że odnieść je należy do czasów wcześniejszych, przed r. 1425, że więc mam przed sobą najstarsze dotąd zachowane statuty diecezji gnieźnieńskiej. Ponieważ w naszej Akademji Umiejętności w Krakowie omawialiśmy w tym czasie żywo projekt publikacji Zbioru statutów synodalnych kościoła polskiego, przeto doniosłem zaraz o tych moich spostrzeżeniach ś. p. Ulanowskiemu i otrzymałem od niego odpowiedź, że on zna te statuty z innych także rękopisów i że zamierza je wydać, przyczem prosił mnie o nadesłanie mu mojej kopji tych statutów. Życzenie jego wkrótce spełniłem i odtąd nie zajmowałem się więcej sprawą publikacji tego pomnika a ko-
- ↑ Wiadomość o rękopisach prawno-historycznych Bibljoteki w Petersburgu. Archiwum komisji historycznej VI, str. 421, nr. 244.
